يا اسكندريا يا غرامى

اول لما بسمع اسمها بيحصلى حاجه غريبه وينتابنى شعور غريب اوى بحس ان فى جزء منى ناقص والجزء ده موجود هناك بين سماها وبحرها بين شوارعها واهلها وحواريها ومحلاتها وبين بيوتها ومبنيها اللى كل مبنى منهم مخبى وراه سر وحكايه وقصه

فى ناس كتير غانت لها وقالت فيها اشعار بس بردو هيفضل حبها
سر جوه قلب كل اللى بيحبوها ومحدش منهم عارف ايه اللى بيشدو ليها بس حكايتى معاها مختلفه خالص
انا من وانا صغير وانا بموت فيها بس ماكنتش بحبها علشان انزل البحر او كده كنت بقول يمكن بحبها علشان مسافرتش غيرها
بس لما كبرت ولفيت مصر من شرقها لغربها واصبح لي صحاب فى كل حته ولى ذكرى فى كل محافظه اكتشفت انها ليها طعم تانى غيراى مكان سافرتو او قعدت فيه
وكبر معايا احساسى بحبها وحسيت انها امى او مراتى لدرجه انى كل لما ببعد عنها بحس ان روحى بتتسحب منى وتروح تطير حوالها ولما الشوق يقتلنى واقرر انى اروح لها اقعد طول الطريق بابص فى الساعه عامل زى الطفل الصغير لما يقلولو انه هيشوف مامتو او حد بيحبو ومابين كل بصه فى الساعه والبصه التانيه اطل بعنيا على الطريق المعاكس وزى ماكون بسال الناس اللى راجعه من هناك اسئله بس بعنيا بقولهم هى عامله ايه وازاى قدرتو تسبوها وتمشو واكيد هترجعولها تانى صح ولما ازهق من الاسئله اللى ملهاش ردود ارجع تانى ابص فى الساعه
واول لما اوصل روحى ترد فيا تانى واحضنها ا بكل مافيا سمارى يحضن شمسها وسدرى يحضن هواها واحضن بعنيا كل حاجه فيها شوارعا تماثلها مبانيها ووشوش اهاليها ورجليا تبوس ترابها
واقعد الف فيها لغايه متعب وساعتها اترمى فى بحرها واقعد اداعب بحراها وهو يداعبنى ولما اموت من الجوع اطلع واروح اتغدى وبليل احلىباحلى ايس كريم من عند عربيه الصعيدى وديه بقى اكتشاف اهم واحد فى اسكندريا يمكن بالنسبه لى وهو محمد الخواجه واروح عند القلعه واقعد ابص للبحر واشكي له همومى ويرد عليا بامواجه الى بتغرق وشى زى مايكون بيمسح باديه الحزن عن ملامحى وبعد شويه اقوم اتمشى انا والخواجه على الكورنيش لغايه لما الدنيا تفضى عالينا وبعدين نركب ونروح المحطه ونسهر مع بعض فى القهوه اللى جنب المحطه لغايه معاد القطر بتاعى وساعتها بيبقى متهيق لى انى اقدر ابعد عن اسكندريا بس اول لما القطر بيتحرك بحس ان روحى بتنسحب منى تانى من الواضح انى اتكتب عليا اعيش فى القاهره وروحى تعيش فى اسكندريا
واه يااسكندريا