رساله من داخل البرطمان

طول عمرى شايف نفسى البنى ادم الناجح اللى بيوصل للى هو عايزو مهما كان او مهما حصل ديما واثق من نفسى من خطواتى حركاتى همساتى حتى انفاسى كانت بتاتسم بنفس الثقه اللى كانت نبعه من ايمانى بنفسى وقدراتى وكنت ببص للناس الهايفه او الفشله او بختصار اللى عايشين مسيرين يعنى اى حاجه حواليهم بتتحكم فيهم على انهم قاعدين جوه برطمان ازاز متكاربسين فوق بعض او كل واحد فى برطمان متفرقش المهم انهم فى البرطمان وكنت بشفهم كده علشان اللى جوه برطمان ده مبيسمعش اى حاجه بتحصل حواليه وبيشوف كل العالم من حواليه بيتحرك وهو مش اقدر اومش عايز يعمل حاجه وطبعا هو شايف ان لو جه حد وشاط البرطمان او اقعد يزقه يمين وشمال هو ميقدرش يعملو حاجه لانو محبوس جوه البرطمان
ده كان زمان اما دلوقتى انابقى زى الشاطر جبت برطمان جامد ورحت قاعد فيه وبقيت سلبى للغايه ولا اتحرك الا داخل برطمانى الجديد ولاافعل اى شى سوى السلبيه وتبقى الاسباب والدوافع دافينه عقلى الباطن والى ان يتم استخراج تلك الاسباب والدوافع من عقلى ومعالجتها سوف اظل حبيس البرطمان وديه اول رساله من جوه البرطمان